Bij ebola kun je geen fouten maken

Ik geef leiding aan een team dat zorgt voor de watervoorziening en de hygiëne in de behandelcentra voor ebola. Wij zorgen ervoor dat alles wat het centrum in- en uitgaat niet is besmet met het virus. Dit moeten we grondig doen. Anders kan een behandelcentrum zomaar een nieuwe verspreidingsbron van de ziekte worden.

Helaas moeten we ook vaak overleden mensen ontsmetten die de strijd tegen ebola hebben verloren. De uitbraak heeft nu aan meer dan 200 mensen het leven gekost en is nog niet onder controle.

Ik herinner me nog de eerste keer dat ik naar de hoog-risicozone van het behandelcentrum voor ebola moest. Dit is de plek voor mensen die zeker zijn besmet met ebola. Ik was doodsbang. Ik werkte al een tijd in het behandelcentrum, maar probeerde een bezoek aan deze zone zo lang mogelijk uit te stellen.

Een collega merkte dat ik bang was om de zone met hem te betreden om een lamp te verwisselen. Hij zei: ‘Als we die lamp niet verwisselen dan kunnen we mensen ‘s nachts niet behandelen en gaan ze misschien dood.’ Toen besefte ik dat ik mijn angsten aan de kant moest zetten. Ik ging naar binnen en was gelijk niet bang meer. Tegenwoordig voelt het ebolabeschermingspak bijna als een tweede huid.

Ik train collega’s om te zorgen dat iedereen zich aan de hygiënestandaarden houdt. Daarin ben ik streng en direct. Daar schrikken sommige mensen van. Maar als het om ebola gaat, dan wil je geen fouten maken. We kunnen geen excuusbrief meer sturen na een misser. Zo werkt het niet bij ebola. Je moet de procedures volgen en voorzichtig zijn. Anders kan je verantwoordelijk zijn voor een nieuw epicentrum van de uitbraak.

Deze uitbraak is nog lang niet voorbij. Ik sta altijd klaar om te helpen als mijn hulp nodig is. Daarom ben ik hier. Waar ik ook moet zijn, ik zal anderen helpen om levens te redden.