De eerste 72 uur van een epidemie

In crisissituaties kunnen infectieziekten zoals cholera zich razendsnel verspreiden. ‘Ineens kregen we grote getalen kinderen binnen met ernstige diarree. Alle alarmbellen gingen onmiddellijk af,’ zegt Diyani. ‘We namen monsters en die bevestigden al snel: cholera.’

In de uren die volgden, maakten onze teams een afdeling vrij voor binnenkomende patienten. ‘Ook plaatsen we extra handwasstations en wezen we iedereen erop extra maatregelen te nemen,’ vertelt Diuani. ‘Onze gezondheidsvoorlichters gingen meteen de straat op om mensen te vertellen wanneer ze medische hulp moeten zoeken.’

Intussen was voor de eerste bevestigde patiënten de behandeling van start gegaan. ‘Veel mensen drinken uit ernstig vervuilde rivieren. Onze teams testten het water in de buurt om de bron op te sporen,’ zegt Diyani. ‘Ook begonnen we met het plaatsen van extra toiletten en het uitdelen van schoon drinkwater.’

Om verdere verspreiding te voorkomen, startten onze teams met vaccineren – ‘eerst het medisch personeel, daarna patiënten en omwonenden’ licht Diyani toe. ‘Ook gaven we uitleg over het nut van vaccinatie; dat zorgt voor een grotere bereidheid.’

‘Door snel in te grijpen, beperkten we het aantal besmettingen tot 1.471. Na 90 dagen was de uitbraak onder controle,’ vertelt Diyani trots. ‘Vroege diagnose, isolatie, bronopsporing en vaccinatie zijn stuk voor stuk van levensbelang. Tegelijkertijd blijven duurzame oplossingen – zoals toegang tot schoon drinkwater – onmisbaar om toekomstige uitbraken te voorkomen.’

In conflictgebieden zie je vaak het directe geweld: kogels, bombardementen, granaatscherven. Maar infectieziekten eisen minstens zoveel levens – en vaak onopgemerkt. Zonder schoon drinkwater en medische hulp verspreidt de ziekte zich razendsnel. Zonder behandeling overlijdt bijna de helft van de getroffen mensen. Onze teams weten het sterftecijfer vaak te beperken tot minder dan één procent. Het werk van water- en sanitatie-experts is cruciaal in het voorkomen van verdere verspreiding.