Medische noodgevallen

Afgelopen vrijdag bezocht een team van AzG-medewerkers het aanmeldcentrum in Ter Apel. Wat zij buiten de poort aantroffen was vergelijkbaar met de leefomstandigheden die de organisatie eerder zag op plekken als het Griekse vluchtelingenkamp Moria. Toiletten zijn niet schoon en er zijn geen douches aanwezig. We hebben mensen gesproken die zich al een week niet hebben kunnen wassen, wat kan leiden tot huidziektes. Honderden mensen slapen dagelijks in de buitenlucht, ongeacht de weersomstandigheden. Onder hen  zwangere vrouwen , kinderen en mensen met chronische ziekten, zoals diabetes. Sommige chronisch zieken zijn door hun medicatievoorraad heen en ontvangen nu geen nieuwe medicijnen. Als deze situatie zo doorgaat, kan dit leiden tot medische noodgevallen.

Medische en psychologische zorg

Artsen zonder Grenzen heeft na goed overleg met partijen als de Gemeente Westerwolde, het Rode Kruis, GZA, Dokters van de Wereld en het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), besloten in Ter Apel medische hulp te bieden. Het gaat om basisgezondheidszorg; iets waar momenteel  een tekort aan is. Denk aan het behandelen van verwondingen, infecties en huidziekten, het verstrekken van recepten bij acute en chronische ziekten, maar ook het verlenen van psychologische eerste hulp aan volwassenen en kinderen.

Langetermijnoplossing is nodig

'Het is bizar dat wij in Nederland medische hulp gaan bieden, maar de omstandigheden waarin deze mensen zich bevinden zijn totaal mensonwaardig. Wij roepen het Rijk en de gemeenten daarom op om direct de leefomstandigheden van deze kwetsbare groep mensen te verbeteren en hen toegang te verlenen tot medische zorg. Wij zouden hier niet nodig moeten zijn', aldus Judith Sargentini, directeur Artsen zonder Grenzen voor Nederland. 'Dit is echt een oplossing voor de korte termijn. Er moet ook gekeken worden naar een oplossing voor de lange termijn, zoals het creëren van meer en menswaardige opvanglocaties. Daarnaast is het belangrijk dat er beter wordt geluisterd naar uitvoeringsinstanties zoals het COA; zij kaartten deze crisis immers al jaren geleden aan.'