Fatima kijkt naar haar zoon, die in juli 2025 in het heropende centrum werd behandeld. ‘Mijn zoon was zo zwaar gewond... zelfs zijn lever was gescheurd,’ zegt ze. Haar stem is rustig, maar de angst van toen is hoorbaar. ‘Ik had geen hoop. Maar de mensen in het ziekenhuis deden alles, dag en nacht. Ik ben dankbaar dat het ziekenhuis er is.’

Compleet verwoest

Het oorspronkelijke ziekenhuis bood zorg aan mensen met wonden door bommen, granaatscherven of kogels. In september 2015 lag het in de frontlinie tijdens hevige gevechten tussen de Taliban en Afghaanse strijdkrachten. Het ziekenhuis werd overspoeld met gewonden. Patiënten lagen op matrassen op de vloer, in behandelkamers of kantoren. In de nacht van 3 oktober werd het ziekenhuis meer dan een uur lang gebombardeerd door Amerikaanse vliegtuigen. Dr. Sayed Hamed Hashemy, chirurg toen, herinnert zich de stilte na de chaos: ‘Alles was kapot, maar het voelde alsof de tijd stilstond.’ Het verlies van patiënten, collega’s en vrienden was groot.

Uitgebrande gangen, gedraaid metaal en as: het zijn de overblijfselen van ons gebombardeerde traumacentrum. Kunduz, oktober 2015. © Andrew Quilty
Een kamer naast de ingang van de eerste hulp, aan de westkant van een van de gebouwen van het traumacentrum. Oktober 2015. © Andrew Quilty

Nieuw traumacentrum

Ons ziekenhuis was aangevallen, ondanks dat we de GPS-coördinaten hadden doorgegeven aan de Amerikaanse en Afghaanse autoriteiten. Omdat er geen onafhankelijk onderzoek kon plaatsvinden, publiceerden we in november 2015 een interne evaluatie.

In januari 2017 begonnen we met de bouw van een nieuw traumacentrum. Parallel openden we in juli 2017 een kleine polikliniek voor lichte trauma’s, die door de coronapandemie in april 2020 sloot. Toen de gevechten in 2021 opnieuw oplaaiden, richtten we tijdelijk een trauma-eenheid in onze kantoorruimte in. In augustus 2021 openden we het nieuwe centrum.

Kunduz is veranderd sinds 2015, net als de verwondingen die we nu zien. Maar één ding blijft: wij behandelen iedereen die zorg nodig heeft, ongeacht afkomst, geloof of politieke overtuiging.
projectcoördinator Emilie Buyle

Met de rust in de stad veranderde ook het soort verwondingen. Waar vroeger veel schotwonden en bomschade werden behandeld, zagen we later vooral verkeersongelukken. In 2023 zijn we gestart met een programma tegen antibioticaresistentie, en in 2025 met brandwondenzorg. Het traumacentrum in Kunduz is opnieuw een plek waar veel mensen dagelijks terechtkunnen voor medische zorg. In de eerste helft van 2025 zagen onze teams meer dan 10.000 patiënten op de spoedeisende hulp en werden 3.197 operaties uitgevoerd.

‘Kunduz is veranderd sinds 2015, net als de verwondingen die we nu zien,’ zegt projectcoördinator Emilie Buyle. ‘Maar één ding blijft: wij behandelen iedereen die zorg nodig heeft, ongeacht afkomst, geloof of politieke overtuiging.’

In liefdevolle herinnering

Abdul Maqsood, Abdul Salam, Mohibullah, Naseer Ahmad, Mohammad Ehsan Osmani, Lal Mohammad, Najibullah, Shafiqullah, Aminullah Bajawri, Abdul Satar Zaheer, Ziaurahman, Abdul Nasir, Zabiullah, Tahseel en alle anderen die omkwamen bij het bombardement op 3 oktober 2015.