Rohingya in Bangladesh: ‘We willen terug naar huis’

Julekha woont in een vluchtelingenkamp in Balukhali Area, Cox's Bazar. Ze heeft een baby met psychische stoornissen. 'Ik maak me grote zorgen om hem en om zijn toekomst.' Ook is Julekha bang dat haar man met een tweede vrouw trouwt. Daarom beschildert ze haar gezicht zo mooi mogelijk.

Ook Amir Ali woont in het Rohinya-kamp Balukhali, in Cox’s Bazar. 'Mijn grootste angst is om niet terug te kunnen naar Myanmar.'

Khurshida ligt met haar baby'tje van vier maanden in ons Goyalmara-ziekenhuis. Terugkeren naar Myanmar is zowel haar grootste hoop als grootste angst.

Abdul woont in het Rohingya-vluchtelingenkamp in het Unchiprang-gebied. De zware regenval in het gebied baart hem zorgen. 'Als alles overstroomt terwijl wij slapen, ben ik bang dat de baby's in het water vallen en verdrinken.'

Kawsar woont met zes familieleden in een kamp in de regio Goyalmara. 'We leven vreedzaam in Bangladesh en hebben enorme hulp gekregen, maar we zitten hier vast.' Ze vervolgt: 'Er is geen manier om te bewegen tijdens de lockdown. We kunnen niet terug naar ons land.'

Nurul woont sinds 2017 met zijn vrouw in een Rohingya-vluchtelingenkamp. Het laatste wat hij zich herinnert van Myanmar is het leger dat zijn dorp heeft gebombardeerd. Er volgt een verschrikkelijke tocht van vier dagen naar Bangladesh.

'Thuis had ik mijn vee, mijn boerderij. Elke keer als ik denk aan onze terugkeer, word ik zenuwachtig. Ik blijf maar aan de moorden denken.' Toch wil hij graag terug naar zijn land. 'Als onze regering belooft ons terug te nemen en onze rechten te respecteren, zal ik zeker teruggaan.'

Hasina woont in vluchtelingenkamp Balukhali, in Cox’s Bazar.

'Omdat ik met mijn eigen ogen zag hoe de politie van Myanmar huizen in brand stak, ben ik nog steeds bang als ik politie zie. Ik heb acht zonen en twee jonge dochters en vraag me af hoe ik ze kan opvoeden.'