Haïti

Wij werken sinds 1991 in het land. We hebben noodhulp geboden na de aardbeving in 2010, orkaan Matthew in 2016 en recent, na de aardbeving in 2021. In de wijk Tabarre in Port-au-Prince hebben wij een groot traumacentrum met 8 chirurgen en 50 verpleegbedden. Het is de enige plek in de hoofdstad waar mensen terecht kunnen voor de behandeling van brandwonden. Om brandwondenzorg beter toegankelijk te maken, trainen we medisch personeel van andere ziekenhuizen in het behandelen van brandwonden. Verder bieden we verloskundige zorg in Port-a-Piment in de provincie Sud en behandelen we slachtoffers van seksueel en gendergerelateerd geweld in Port-au-Prince en Gonaïves.

Na de aardbeving in augustus, hebben we onmiddellijk extra hulpverleners en -goederen naar de getroffen gebieden gestuurd en gezorgd voor schoon drinkwater. Met mobiele klinieken reisden we door het rampgebied, om gewonden ter plaatse te behandelen. Om goede genezing te monitoren, kregen patiënten met botbreuken de noodzakelijke nazorg.

Hoewel weinig bekend, is seksueel geweld een groot probleem in Haïti. Er is maar weinig opvang voor slachtoffers. Daarom hebben wij een speciale kliniek opgezet in de wijk Delmas 33 aan de buitenrand van hoofdstad Port-au-Prince. ‘Pran Men M’, de naam van de kliniek, betekent ‘neem mijn hand’ in het Creools. In Gonaïves hebben wij een jeugdcentrum geopend. Praten over seksualiteit en verkrachting is een taboe in het land. In het centrum kunnen tieners en jongeren (van 13 – 25 jaar) terecht voor vragen en voorlichting over seksualiteit, voorbehoedsmiddelen en medische zorg.

Het geweld in Haïti vormt een constante dreiging. In Port-au-Prince zijn complete buurten overgeleverd aan gewapende groepen. Sommige straten zijn gebarricadeerd, andere wijken zijn verlaten. Zeker 18.000 mensen op de vlucht zijn geslagen. Zij schuilen bij familieleden, in scholen of kerken. We behandelen veel patiënten met messteken of schotwonden. Vorig jaar, in 2021, is ons eigen ziekenhuis onder vuur genomen. We hebben patiënten en personeel moeten evacueren. Een van onze medewerkers is vermoord op weg naar huis. Een andere uitdaging is het brandstoftekort in Haïti.

Er zijn grote brandstoftekorten in Haïti, als gevolg van de staking van transportmedewerkers. Veel vervoerders vinden het te gevaarlijk om de weg op te gaan. Het brandstoftekort maakt het voor veel klinieken extra uitdagend op volle kracht te functioneren, omdat onze generatoren brandstof nodig hebben. Onze teams in het Tabarre-ziekenhuis behandelden lange tijd alleen mensen in levensgevaar. De prijzen voor openbaar vervoer zijn vervijfvoudigd. Veel mensen kunnen de ziekenhuizen die nog open zijn niet bereiken omdat bussen niet rijden of te duur zijn. Om ook deze patiënten zorg te kunnen bieden, hebben we extra mobiele klinieken opgezet.